Rabu, 4 Mei 2011

k.u.r.u.s

ok, cube eja dari huruf K sampai hurup S. okeh kau eja sekarang! ape jawapannye murid murid?jawab jawab!*mmg minta penampaa. haha. ok kurus,cakap pasal kurus. sape tanak kurus bai!mmg idaman setiap wanita nk body slim river. eh, silap slim river kat perak. haha.

**oke tuka mood. serious serious~



memang, aku akui aku tak sempurna. aku tak lawa macam wanita-wanita yang lain kat luaa sana.banyak sangat kekurangan. terlampau banyak. tapi bukan itu alasan untuk orang orang menghina n mengutuk orang mcm saya kan?standard laa mulut mulut orang dok ngutuk-ngutuk ni. bila lepas berpisah ngan member skola pastu nk wat reunion mesti cam segan je en nak jumpe dorang blek. dok pikiaq pikiaq mana la nk tutup muke ni. kang tak pegi cakap sombong. sabar je la insan yang senasib dengan ku!

kadang kadang, aku terasa sangat sangat.salah aku ke jadi macam ni. maybe salah kot sebab tak jage. opss~ tak jage ke? err, maybe la kot. makan pun kadang2 berterabo masenye. tapi tetap dalam kuantiti yang sedikit*. tapi memang betullah orang yang badan gempal mcm aku ni sifat kesabaran dia kena tough. kadang kadang kena bahan ngan orang. biase la tade modal laen. aku tak tuduh sesiapa tapi aku cakap bedasarkan pengalaman aku. memang terasa bila balek balek dari kuantan cuti sem pastu orang tego " uih kau nyah, orang dok asrama makin kurus kau kok makin debab sih?" aku hanya mampu tersenyum pahet :) walau dalam hati pedih. lagi pedih bila terkena 1 lagi penangan "zira, bila kau amek gamba ngan budak kecik tu dah nmpak macam BIG MONSTER la. HAHA" ok, aku pun gelak jugak walaupun bunyi gelak aku agak kelat. sedarlah wahai insan~ aku pun punya hati dan perasaan! memang aku akan ingat ayat ni sampai bila bila.tapi takpe. sabar itu indah :) sabarlah duhai puteriku sayang~



 
                 
 








*realitinye memang aku seorang yang gemuk+gempal+debab!

dulu mase ade 'dia'. 'dia' la yang arrange jadual makan aku. hehe sweet kan? pagi makan tu tghari makan ni,malam makan buah.jangan minum ais,kurangkan gula and jangan makan snack.kadang-kadang kitorang g jogging same same :'). tapi sekarang bila si 'dia takda. aku agak kucar kacir sikit memang aku akui. tapi sampai bila nak harapkan dia? ohh baru aku sedar yang hidup aku sentiase bergantung pada orang lain. terima kasih kerana membuat saya menyedari sesuatu yang begitu penting untuk saye ubah sikap itu, ya..jangan terlalu bergantung pada org lain.

*memang hidup ku mcm ni. tapi adakah selamalamanya macam ni?

kat rumah, mama selalu tego. "kak, mama tengok kau makan x la banyak sangat, tapi kenapa tak turun turun?, usaha sikit kak mama risau tengok kau". "ok mama:')". kat kolej pulak. " ziraa~ X** teringin nak tengok zira kurus, betul X** cakap kalau zira kurus mesti zira lawaa. zira kurus la k "then respon dari aku, cam biase " hmm ok X**"

kadang kadang memang tension sangat sangat. nak nak orang macam aku. yea yea lagi sekali aku buat pengakuan, aku memang seorang yang kurang sifat kesabaran dan cepat naik marah. memang rase nk cepuk je kekadang mulut2 yang laser tu. tapi makin lama, aku dah semakin mengerti. yelah kan pengalaman mematangkan diri kite. kalau kau maki hamun orang yang ejek kau, lagi la orang makin ejek. kesudahan nye wat tak tahu jer la! kene bahan pun wat derk je. tapi cakap memang senang. kite yang lalui kesakitan tu kann. so saba je la.. macam yang aku cakapkan tadi. SABAR ITU INDAH memang sangat terbukti. bila kite serapkan kesabaran tu kat dalam diri kite mmg banyak faedahnye. mmg dah terbukti kat bff aku.so. sabar sabar sabar dan sabar laa duhai zira~~


*
*
*
*
*

tapi sampai BILAAA!! urghhh~
ehh saba saba kang kene lepuk kangg kang kangg.. ngehehe.
bagi aku sekarang bia la orang nak cakap hape pun.
memang aku gempal tersangat gempal tapi aku pun punya hati, punya perasaan. hati aku walau keras macam batu kadang2 bisa terguris walau dengan 1 perkataan.so~ just be urself. kalau orang tanye " weh asal badan kau besaa sangat doh?!" kau cakap jer " ehh, aku makan byk2 sampai sebesa2 alam ade pakai duit kau ke?" ehh takboletakbole.. kene saba~.

walau ape pun aku tak pernah rase tersisih. err..dulu penah laa zaman skola dulu. tapi masuk je kolej dah takde dah rase tersisih. semua layan aku dengan first kelass. memang best, dorang yg sentiase bagi semangat kat aku.. thanks korang~










sabar itu sangat indah, jum kite serapkan same2 sifat yang serba indah tu:)


aku tak secantik dia,tapi aku punya hati,aku jua punya perasaan sama seperti dia~



operasi diet bermula sekarangg!!